Mijn vader heeft, vanaf dat ik een jaar of tien was, een volière gehad. Naast het werk op zijn boerderij ging hij werken, wat in die tijd meer voor kwam. Zijn hobby, vogels houden deed hij in zijn spaarzame vrije tijd en mijn moeder sprong bij als er gevoerd moest worden. Door de jaren heen heeft hij zijn kooien regelmatig uitgebreid, omdat ruimte geen probleem was. Naast de volière waar hij zangkanaries en Europese Cultuur vogels in hield, hadden we ook eenden, ganzen, kalkoenen, zwanen, verschillende soorten kippen en sierhoenders. Op zondag zat hij voor zijn volière met een lucifersdoosje en lucifer te piepen waarop de kanaries reageerden. Dit staat me, nu ik 65 ben, nog helder voor de geest en heb dit later toen ik zelf zangkanaries hield ook gedaan. Het op zondagmorgen achterop de brommer vanuit Prinsenbeek naar de Tennisstraat in Breda naar een vogelhandelaar, om vogels weg te brengen of weer een ander koppel of soort te halen, zijn leuke herinneringen. Toen kocht je voor FL 12,50 nog een nachtegaal. Ook toen moesten Europese Cultuur vogels geringd zijn en we hebben dan ook regelmatig een wijkagent aan de deur gehad, die zelf ook een fervent vogelliefhebber was. Mooie tijd als je daar op terug kijkt.
Later toen ik getrouwd was, was dan ook het eerste wat er moest komen een volière. Ik had weinig ruimte in de tuin, waar evt. ook de kinderen die er misschien kwamen moesten kunnen spelen. Het werd dus een hangende gevelkooi waaronder het voer opgeslagen kon worden en het speelgoed van de kinderen een plek kon krijgen. De kooi was 80 cm diep en 150/175 cm hoog. De bovenkant was dicht met golfplaatjes en er zat een windvang van 25 cm aan de voorzijde. De tussenwanden links en rechts waren dicht. Het bestond uit vier segmenten van 150 cm. In één deel zaten een man kanarie met drie poppen. In het andere deel een paar koppels zebravinken. In een ander gedeelte een koppel Groenlingen en Elzen sijzen en zoals het iedere beginner betaamt, in het laatste segment twee koppels grasparkieten. Je kunt dan nog geen keuzes maken en vindt alles mooi. Dit heeft een drietal jaren geduurd en toen kwamen de kinderen. Er moest een konijnen hok komen en uiteraard een zandbak en schommel. Het werk en gezin slokte alle tijd op en toen heb ik de keuze gemaakt te stoppen met mijn hobby. Je hebt dan zoveel plannen en zaken omhanden, dat het verstandig is om keuzes te maken, want halve bak werkt niet met dieren.
Na een jaar of zes, we waren inmiddels net verhuisd naar een twee onder een kap woning met een grote tuin, moest er toch weer een volière komen. Meer ruimte in de tuin en meer tijd, want de kinderen werden groter en zo werd er in de hoek een tuinhuis gebouwd van drie bij drie meter met links er rechts een vlucht van 165 cm diep en 250 cm lang. In het tuinhuis zaten de binnen verblijven. Aan de ene kant zaten de kanaries, Fife fancy postuur en aan de andere kant de Europese Cultuur vogels. Op de grond aan iedere kant een trio harlekijn kwartels. Bij de Europese Cultuur vogels zat ook een koppel Peru duifjes. Recht vooruit in het tuinhuis had ik zes broedkooien waar ook drie koppels Fife fancy’s zaten en drie kooien waar ik bastaarden kweekte. Kanarie tegen groenling, mexicaanse roodmus x kanarie en een F1 ( uit een kanarie x kapoetsen sijs) x kanarie. Daarna is ook de periode gekomen dat ik bij een vereniging gegaan ben. Ik heb toen een ruimte gemetseld waar alleen broedkooien in gekomen zijn. Daar heb ik alleen met Fife fancy postuur kanaries gekweekt. Vooral vanaf toen ben ik me voor de Tentoonstelling met de Fife Fancy bezig gaan houden. In de andere volière ging ik in plaats van de Fife fancy met kleur kanaries verder.
Weer vele jaren verder, en inmiddels de 60 gepasseerd, ben ik verhuisd en heb in een andere woonplaats een heel nieuwe volière. Gelijk alles goed aan gepakt. Alles van aluminium en de gaas gewalst heb ik nu een volière zoals op de foto te zien is. Hier heb ik een koppel Hoppen met een koppel Veldleeuweriken in de ene vlucht, aan de andere kant zit een koppel Sporenkieviten met een aantal Grote textorwevers. Beide vluchten zijn recent gemaakt en de vogels zijn er vorig jaar in gegaan dus hoop ik dit jaar iets te kweken. Links achter zitten de Europese Cultuur vogels, elzen sijsjes en botvinken met een koppel groenvleugel duiven en de jonge gouldamadines van afgelopen seizoen. Op de grond zitten, gescheiden, twee koppels roulrouls. Rechts achter zitten de tropen. Drie koppels gouldamadines, een koppel roodkop papagaaiamadines, een koppel driekleur amadines, een koppel Major putters en een koppel groenvleugel duiven. De putters zaten eerst bij de Vinken maar dat blijkt geen juiste keuze te zijn. De Vinken jagen continu op de putters. Ook hier zitten, gescheiden, twee koppels roulrouls. Afgelopen seizoen hebben we hier natuurbroed roulrouls gekweekt. Links zitten, nu ik dit schrijf, de Groenvleugels op eieren. Rechts liggen drie nestjes met gould amadines. De textor wevers zijn volop aan het bouwen en de hoppen maken ook aanstalten. Het mooie aan, ik zou willen zeggen onze hobby, is dat mijn partner zeker zo enthousiast is en daardoor doen we het samen. De vogels komen niets te kort en zeker in het broedseizoen, als er jongen liggen, krijgen ze vijf keer per dag gedoseerd eivoer en buffalo wormpjes of pinky’s. Met daarnaast fruit en groenvoer, uiteraard ook met mate, komen ze het seizoen wel door.
Vanuit onze vereniging, Vogel Vereniging Privo uit Prinsenbeek, zijn we erg actief bezig met onze hobby. We helpen elkaar en stimuleren elkaar om onze hobby nog meer en voor een breder publiek zichtbaar te maken. We organiseren twee dagen per jaar, om op de kooi te gaan kijken bij kwekers en een open dag Puzzel-fietstocht waarbij we bij twee bedrijven in de keuken gaan kijken en bij een vogel gerelateerd bedrijf. Verder staan we met een volière op de jaarmarkt en hebben we onze tentoonstelling en een vijftal beurzen. Alles bij elkaar is het met elkaar bezig zijn, wat het mooi maakt om deze hobby te hebben! Met vriendelijke hobby groeten, Rien
Volière 2
Ik was 12 jaar toen ik voor de eerste keer een paar Grasparkietjes van mijn vader kreeg. Mijn vader heeft voor mij toen een kleine volière achter in de tuin tegen de schutting gemaakt. Hij was maar 150 cm breed en 80 cm diep. De hoogte was 180 cm. Onder zat een deurtje waardoor ik alles schoon kon maken en voeren. Van een koppeltje kreeg ik het eerste jaar al een paar nestjes jongen waar ik dan ook erg blij mee was.
Het jaar daarop heb ik zebravinkjes gekocht en de Grasparkieten weg gedaan. De Zebravinkjes spraken me meer aan. Het gezellige geluid wat ze maken en het mooie bezig zijn sprak mij meer aan dan de Grasparkieten. Je bent dan nog erg jong en weet nog niet precies waar je het meest van gecharmeerd bent. Ik heb nog een aantal jaren Zebravinken gehouden en ben toen gestopt. Je zit op het middelbaar onderwijs, krijgt andere interesses, en begint uit te gaan. Daarna komt er ook de verkering nog bij. Al met al een mooie tijd.
Toen ik net getrouwd was begon het weer te kriebelen. Achter in de tuin een kleine volière gemaakt en daar wat Zebravinkjes in. Het was net of ik nooit gestopt was. Uren heb ik genoten van mijn vogeltjes. Ieder vrij moment was ik er mee bezig. Toch slokte het werk veel van mijn vrije tijd op en moest bijna plannen om alles netjes bij te houden. De kinderen kwamen en er werden plannen gemaakt om te verhuizen.
Toen we in Prinsenbeek zijn gaan wonen en na wat jaren de kinderen iets groter werden, werd het toch weer tijd om een volière op te zetten. Achter in de tuin naast de schuur, stond nog een berging. Daartussen was een hok waar wat andere spullen in opgeslagen werden. Daar maakte ik mijn eerste volière. Het binnen hok was twee meter breed en ruim een meter diep. Daarvoor zat de vlucht van 150 cm diep. De bovenkant was dicht met golfplaatjes. Uiteraard moesten er Zebravinken in. Een vogeltje waar ik helemaal aan verknocht geraakt ben.
Net zoals bij alle vogelliefhebbers wilde ik ook steeds wat groter en uitbreiden is het aftasten van de mogelijkheden en de ruimte die je van je partner krijgt. Als zij het ook leuk vindt maakt dit het een stuk gemakkelijker. Zo heeft ieder zijn hobby en gun je elkaar het plezier hier mee bezig te zijn.
Na enkele jaren heb ik een soort van overkapping-carport die rondom dicht is gebouwd, waardoor ik ruimte kreeg om de spullen van uit de berging daarin op te slaan. De berging kwam vrij en daar heb ik een volière van gemaakt. Een binnen-volière van 250 x 250 cm en een vlucht van 200 x 250 cm die aan de voorkant bestaat uit een gemetseld muurtje met gaas er boven. Daar gingen mijn Zebravinken en Chinese kwartels in die ik inmiddels had. Mijn oorspronkelijke volière werd opslag voor de tuinstoelen.
Dit was ook het moment dat ik bij onze vogel vereniging ben gegaan. Ik ben van nature erg enthousiast, wat nog versterkt werd bij de vereniging. Je wordt op weg geholpen met adviezen en je zuigt alle informatie op als een spons. Na de vergadering napraten over wat je hebt en hoe dingen beter kunnen maakt je nog fanatieker.
Het was dan ook nog geen jaar later, toen de buiten-volière met 150 cm diep en 4 meter breed uitgebreid werd. Naast mijn Zebravinken kwamen er Japanse meeuwen, Spitsstaarten, Amadines, Zilverbekjes en een paar kanaries. Intussen zit er ook een koppel Mexicaanse roodmussen bij. Ik kan uren voor mijn volière zitten genieten van alle activiteit die er in mijn kooi te zien is. Dat zijn ook de momenten van plannen maken en nieuwe ideeën ontwikkelen. Waar nu de tuinstoelen staan, komen dadelijk broedkooien waar ik een paar koppels kanaries in ga houden. De broedkooien heb ik van een collega van de vereniging gekregen. Een beetje aanpassen en dan kan ik in deze ruimte mooi mijn Tentoonstelling kooitjes weg zetten, want het is wel de insteek dat ik aan onze Onderlinge Tentoonstelling mee ga doen. Zo maken we steeds stapjes en geniet ik met volle teugen van mijn hobby. Plannen voor na mijn broedkooien, zijn er ook al. Even laten bezinken en kijken wat de mogelijkheden zijn, maar de buiten volière over de vijver heen bouwen, zou best gaaf zijn. Eerst wel goed overleggen waar ik dan tegen aan loop. Maar het gezegde “als je geen plannen meer hebt leef je niet meer” past wel bij mij.
Ik ga wat korter werken en over enkele jaren met pensioen. Nog meer tijd om te genieten. Gaat goed komen. Met vriendelijke groeten, Henk
Volière 3
Zoals misschien bekend kweek ik zangkanaries, Timbrado’s in wildkleur. Dat gebeurt op een zeer kleine schaal.
Maar voor ik verder ga met mijn vogels geef ik jullie eerst wat achtergrond informatie over mezelf en een van mijn hobby’s.
Mijn opa in Helmond kweekte kanaries. Toen ik zelfstandig werd en wat ruimte kreeg begon ik met wat grasparkieten, daarna werd het wildzang; vinken, sijsjes, barmsijsjes en zo nu en dan een putter. Door mijn veranderende werkomstandigheden en vervolgstudies kon ik dit niet continueren.
Vanaf de late 70-er jaren moest ik voor ons bedrijf regelmatig naar het buitenland. Tijdens deze uitzendingen, soms voor een periode langer dan 1 of 2 jaar pakte ik daar ter plaatse mijn hobby weer op, met lokaal beschikbare vogels. In Indonesië dus rijstvogels, spreeuwen en een BEO. In Zuid-Afrika Mozambique sijsjes, in Amerika edel zangers of lokale sijsjes. In Japan had ik een putter-kanarie (gesmokkeld uit Holland!) Pas na mijn pensionering ben ik hier in Prinsenbeek begonnen met op kleine schaal zangkanaries te kweken. Timbrado’s, Spaanse zangkanaries. Ik probeer het totaal zo rond de 10 a 16 vogels te houden
Momenteel kweek ik met twee koppels. Ik volg gewoon hun natuurlijke behoeften, dus geen extra verwarming en/of verlichting. Voor de vogels heb ik een gezamenlijke binnen-buitenkooi in de garage van 180 x 120 x 60 cm. Gemaakt van aluminium. Voor de beide koppels die broeden een afzonderlijke broed kooi.
Met een van deze koppels heb ik reeds vorig jaar een goed resultaat gehad. De beide poppen hebben inmiddels elk 5 eitjes en ik verwacht de eerste jongen rond de 7e. Tot mijn verdriet heeft eergisteren een van mijn mannen (1 ½ jaar!) plotseling de geest gegeven . s ‘middags zat hij nog te fluiten en de volgende ochtend vond ik hem dood.!! Moet dus op zoek naar een nieuwe jonge man ( wildkleur!) Hoop dat het vrouwtje het broedsel nu alleen verder af gaat maken.
Met vriendelijke groet, Henk
Volière 4
Mijn vader was in 1969 een van de oprichters van vogelvereniging Zang & Kleur in Zevenhuizen. Van jongs af aan ben ik dus met het houden van vogels opgegroeid. Toen ik 10 jaar was bouwde ik mij eerste kleine volière waar ik zebravinken in ging houden en voor het eerst mee ging doen met een tentoonstelling.
Vanaf mij 15e werden de zebravinken vervangen door Turquoisine parkieten. In 1986 ging ik wonen in een nieuwbouw wijk in Capelle ad IJssel. Er was geen ruimte voor een volière in de tuin maar er was wel een heel grote en hoge zolder, waar ik al heel snel grote broedhokken en vluchten ging bouwen.
De eerste bewoners waren Agapornis rosei collies in diverse kleurslagen, maar ik schakelde al heel snel weer over naar Neophema’s, Turquoisine in wildkleur en de gele mutatie, nog steeds zijn deze vogels mijn favorieten. Door verhuizing, studie en werk moest ik helaas in 1993 stoppen met deze mooie hobby, het combineren was niet meer te doen.
In December 2018 zijn Sylvia en ik komen wonen in Prinsenbeek en het ging weer kriebelen. Zomer 2019 was dan ook de zomer waar ik na ruim 25 jaar de oude hobby ging oppakken met het bouwen van een volière. Lastig was en is om aan goede koppels Neophema’s te komen en om toch wat leven in de volière te hebben eerst een koppel Goulds en zebravinken aangeschaft.
In de loop van 2019 en begin 2020 is het toch gelukt om 2 koppels wildkleur Turquoisine, een koppel wildkleur Bourkes en een koppel Roze Bourkes aan te schaffen. Het is helaas nog niet van de kwaliteit die ik zou willen hebben, maar het is weer een begin. Tijdens de tuininrichting hebben we een nieuwe tuinschuur neer laten zetten van 220 x 190, al snel mocht het tuingereedschap eruit en werd de schuur ingericht als kweekruimte. Er staan nu 6 broedkooien van 110 x55x55.
Sylvia en ik genieten samen van de vogels en het is genot om in de tuin te zitten en te kijken naar onze volière.
Wilco Bruggeman
Volière 5
Ik ben van jongs af aan opgegroeid met vogels. Mijn vader had, vanaf 1960 tot en met 1983 een zaad- en vogelhandel. Dus hielp ik al snel met volière vluchten schoon maken en voeren. Ik bracht dus al mijn vrije tijd tussen de vogels door. Dan is het niet gek dat je zelf ook een voorkeur ontwikkelt.
Ik ben eind 1979 getrouwd en op een bovenhuis gaan wonen waar ik in het voorjaar op het balkon een kooitje heb gebouwd met wat kanaries. Hoe klein het ook was we genoten er met volle teugen van. Vanuit de woonkamer zag je dan ook altijd de kanaries die ik daar in had zitten. Super leuk als je dan voor de eerste keer jongen hebt.
Eind 1981 hebben wij een huis met tuin kunnen kopen en daar een volière gemaakt met binnen verblijf in de schuur. Daar zaten ook weer kanaries in. Uiteraard kwamen er hier meerdere vogels in. De kweek ging in die jaren best voorspoedig, maar het was echt een gezelschap volière. Er is in onze beleving dan ook niets mooier dan vogels in de tuin. Deze trekken ook weer vogels uit de natuur aan.
In 1993 zijn wij verhuisd naar Prinsenbeek en ook daar moest een volière komen en ben ik begonnen met het kweken van Gould Amadines in 18 broedkooien. In 1994 ben ik lid geworden van Vogel Vereniging Privo. Je gaat dan steeds meer professioneler met je hobby aan de slag gestimuleerd door collega’s om vogels voor de Tentoonstelling te kweken. Privo had in die tijd een Nationale Tentoonstelling en daar deed je dus als lid ook aan mee. Vanaf het begin dat ik bij de vereniging was heb ik ook altijd de keurbriefjes op de tentoonstelling mee gecontroleerd. De Nationale Tentoonstelling heeft Privo als vereniging 17 jaar gedraaid. In de hoogtij dagen zaten hier ruim 1200 vogels.
In 2012 heb ik door gezondheidsredenen alle broedkooien weg gedaan en in plaats daarvan op stahoogte 3 volières gemaakt. Verder heb ik een mooie buiten volière. Daar heb ik Groenlingen in zitten, drie poppen met een man, en een koppel kanaries. Dit is puur voor de gezelligheid. In de binnen vluchten heb ik Gould Amadines zitten waar ik gericht mee probeer te kweken voor onze Onderlinge Tentoonstelling.
Ook bij de Onderlinge Tentoonstelling controleer ik al weer 8 jaar de keurbriefjes. Dit jaar hebben we helaas alle activiteiten af moeten gelasten door corona wat ontzettend jammer is. Ik ben nu al weer ruim 25 jaar lid van V.V.Privo en de N.B.V.V. en ik hoop nog jaren van deze mooie liefhebberij en vereniging te mogen genieten.
